Η ΣΟΦΙΤΑ (Συλλογικό διήγημα - Δηλώστε συμμετοχή)

by - Φεβρουαρίου 04, 2016

Αγαπημένοι μου αναγνώστες καινούργιο λογοτεχνικό δρώμενο!
Ένα εγχείρημα που στέφτηκε με εξαιρετική επιτυχία τις τελευταίες φορές που το προσπαθήσαμε. Ένα συλλογικό διήγημα. 
Τι είναι αυτό; Πολλοί από εσάς θα ξέρετε. Είχαμε γράψει όλοι μαζί ''Το μυστήριο του καφενείου'' και το ''Μια ιστορία αγάπης'' που με μεγάλη μας χαρά έγινε ebook. Είναι λοιπόν μια συλλογική δουλειά.
Ξεκινώ την ιστορία σε αυτή την ανάρτηση και μετά θα έχετε περίπου 10 μέρες να δηλώσετε συμμετοχή σχολιάζοντας εδώ, ότι προτίθεστε να γράψετε την συνέχεια. 
Δηλαδή για να καταλάβετε, ο πρώτος που θα δηλώσει συμμετοχή θα συνεχίσει την ιστορία στο σημείο που την άφησα εγώ, όπως αυτός θεωρεί καλύτερα. Ο δεύτερος δηλών τη συμμετοχή θα συνεχίσει εκεί που σταμάτησε ο πρώτος και ούτω καθεξής. 
Σημαντικό είναι να παρακολουθούμε τις συμμετοχές, ώστε η ιστορία μας να έχει συνοχή και λογική συνέχεια. 
Μην σας αγχώνει ο χρόνος. Ας δώσουμε μια εβδομάδα απόσταση από την μια συνέχεια στην άλλη.
Η κάθε συνέχεια καλό θα ήταν να έχει έναν τίτλο.
Οι συνέχειες θα αναρτούνται στο ιστολόγιο του κάθε συμμετέχοντα.
Όσοι φίλοι θέλουν να συμμετέχουν και δεν έχουν μπλογκ μετά χαράς θα φιλοξενηθούν στο Κείμενο.
Το τέλος θα το δώσω εγώ και έτσι θα έχουμε μια ιστορία που ο καθένας μας θα βάλει την δική του πινελιά και το δικό του στιλ.
Ξεκινάμε λοιπόν!



Η σοφίτα της Σόφης.

Είχε χρόνια να έρθει σε αυτά τα μέρη. Καθώς οδηγούσε σκεφτόταν την τελευταία φορά που άφησε αυτόν τον τόπο. Ήταν στην κηδεία της μάνας της. Πάνε πέντε χρόνια τώρα. Δεν ήθελε να επιστρέψει ούτε για τα μνημόσυνα που τα οργάνωνε η θειά της. Στο χωριό είπαν πολλά για την απουσία της. Δεν την ένοιαζε τίποτα. Ούτε η γλωσσοφαγιά των χωρικών, ούτε οι φωνές της θείας Τούλας. Το μόνο που είχε στο μυαλό της ήταν μια άρνηση. Και μια απέραντη μοναξιά. Ένα συναίσθημα που μόνο αυτοί που έχουν χάσει γονιό το καταλαβαίνουν. Μια αίσθηση ξεκρέμαστη, χωρίς ρίζα, χωρίς αρχή.

Εκείνο το πρωί σηκώθηκε και ένοιωσε μια τεράστια ανάγκη να επισκεφτεί το χωρίο, το σπίτι της μάνας της. Καθώς οδηγούσε διαπίστωσε ότι το φόρεμά της είχε ένα λεκέ από καφέ. Τον είχε κάνει το προηγούμενη μέρα στη δουλειά. Δεν το θυμόταν καν το πρωί όταν το φόρεσε. Το μόνο που την ένοιαζε ήταν να κατευνάσει αυτό το συναίσθημα της έλλειψης.

Το χωριό από την πόλη δεν ήταν μακρυά. Και έτσι σε λιγότερο από δυο ώρες έφτασε. Διέσχισε το χωριό χωρίς να κοιτά αριστερά και δεξιά. Ένιωθε όμως τα επικριτικά μάτια των χωρικών να την καρφώνουν και τα στόματά τους που ανέφεραν το όνομά της. Έφτασε στην άκρη του χωριού και εκεί άφησε το αμάξι της. Θέλησε να περπατήσει ως το πατρικό της. Πατρικό... τι ειρωνεία... Πως είναι δυνατόν ένα σπιτικό που δεν είχε ποτέ ως μέλος του έναν πατέρα, να λέγετε πατρικό.

Η Σόφη δεν γνώρισε πατέρα. Τον έχασε πριν καν γεννηθεί. Ήταν ασυρματιστής σε εμπορικό πλοίο που έκανε ταξίδια σε χώρες μακρινές. Στο στερνό του ταξίδι, λίγο πριν ξεμπαρκάρει για πάντα και επιστρέψει να παντρευτεί τη μάνα της, χάθηκε μια νύχτα στη δίνη της θάλασσας. Είπαν πως βγήκε να ελέγξει κάτι στο κατάστρωμα και ένα μεγάλο κύμα τον εξαφάνισε. Δεν βρέθηκε ποτέ το πτώμα του, όπως όμως δεν βρέθηκε και ποτέ η ζωή του. Κανείς δεν της εξήγησε ποιος ήταν ο πατέρας της. Αν ήταν καλός άνθρωπος, αν ήταν όμορφος ή άσχημος, ευγενικός ή άγριος. Δεν είχε καν μια φωτογραφία του. Δεν την ένοιαζε και πολύ όμως. Δεν ένιωσε ποτέ να της λείπει. Ίσως επειδή πεθυμούμε κάτι που το έχουμε γνωρίσει, οπότε ως προς τι η επιθυμία για κάτι άγνωστο προς αυτή; Ήξερε απλά πως ήταν κάποιος Αθηναίος, ονόματι Γιώργος Αγγέλου, μοναχοπαίδι, ορφανός και αυτός. Γνώρισε η μάνα της όταν αυτή σπούδαζε στην Αθήνα. Τον έβλεπε κάθε φορά που το καράβι άραζε στον Πειραιά, ώσπου έμεινε έγκυος και αποφάσισαν να ξεμπαρκάρει για να παντρευτούν. Λίγο πριν γίνει αυτό, η μοίρα είχε άλλο σκοπό. Τον έπνιξε μια νύχτα και έτσι η μάνα της έμεινε μόνη της με ένα παιδί στην κοιλιά της. Έτσι η Σόφη ορφάνεψε πριν καν γίνει κόρη, πριν καν γεννηθεί και αντί για Αγγέλου, ονομάστηκε Μιχαήλ, το επώνυμο της μάνας της.

Το σπίτι της ήταν λίγο πιο απομακρυσμένο από το υπόλοιπο χωριό. Είχε χτιστεί από τον αγαπημένο της παππού πολλά χρόνια πριν αυτή έρθει στον κόσμο. Εκεί μεγάλωσε, εκεί έκανε τα πρώτα της βήματα, εκεί ένοιωσε τι θα πει οικογένεια και θαλπωρή. Εκεί μεγάλωσε χωρίς πατέρα, μα με περισσή αγάπη και στοργή από την μάνα της και τους παππούδες της.

Το μικρό δρομάκι έρημο και λασπωμένο. Τα 28 κυπαρίσσια στέκονταν αγέροχα στο πλάι του. Θυμήθηκε τις στιγμές με τον παππού, μόλις που μάθαινε να μετρά, τα μετρούσαν μαζί μέχρι να φτάσουν σπίτι και αν τα έβγαζε σωστά μια σοκολάτα την περίμενε κρυμμένη στο πιο ψιλό ντουλάπι. Πόση ξεγνοιασιά... πόσο όμορφα χρόνια...

Μια βροχή σαν άχνη άρχισε να πέφτει και έκανε τη ορατότητα πιο δύσκολή και την καρδιά της πιο παγωμένη. Έψαξε τα κλειδιά στην τσάντα της και τα κράτησε σφιχτά στα χέρια της για να είναι έτοιμα. Η αυλόπορτα πάντα την δυσκόλευε να την ξεκλειδώσει. Τώρα μάλιστα που ήταν χρόνια κλειστή και σκουριασμένη η προσπάθεια γινόταν ακόμα πιο δύσκολή. Και οι κλειδαριές, σαν τις καρδιές των ανθρώπων, όταν δεν χρησιμοποιούνται, δυσκολεύουν στο άνοιγμα, ώσπου στο τέλος χαλάνε εντελώς και δεν ανοίγουν ποτέ ξανά. Μόνο το μαγικό κλειδί της αγάπης και της θέλησης θα μπορούσε να τις παραβιάσει.

Έσπρωξε με δύναμη την αυλόπορτα και διέσχισε το μικρό χορταριασμένο πια δρομάκι που οδηγούσε στην σκάλα του σπιτιού. Ανέβηκε στην βεράντα. Λίγο πριν βάλει το κλειδί στην πόρτα, έστρεψε το βλέμμα της προς το χωριό. Η βροχή είχε δυναμώσει και έτσι οι συγχωριανοί της είχαν κλειστεί στα σπίτια τους. Οι άγριες στάλες της είχαν αναγκαστικά ξεπλύνει κάθε περιέργειά τους. Άνοιξε την εξώπορτα και την έκλεισε με δύναμη πίσω της, λες και ήθελε να προστατευθεί από κάτι.

Διέσχισε το χολ και προχώρησε προς το σαλόνι. Όλα σκονισμένα και εγκαταλειμμένα. Όλα μελαγχολικά και μόνα. Στάθηκε στην μέση του δωματίου και έκλεισε τα μάτια της. Προσπάθησε να μετατρέψει όλη αυτή την αίσθηση του χαμού σε ζωή. Να φέρει ξανά μέσα σε αυτό το σκοτεινό σπίτι, τα γέλια, την χαρά, την θαλπωρή και την οικογένεια. Να ξορκίσει το θάνατο έστω για μια νοερή στιγμή. Και έτσι είδε ξανά τις κουρτίνες τραβηγμένες και τα σκούρα ανοιχτά, τους τοίχους χρωματιστούς και τα λουλούδια φρέσκα στα βάζα. Μια μυρωδιά φαγητού να έχετε από την κουζίνα και το τραπέζι στρωμένο ευλαβικά.

Άνοιξε τα μάτια της και συνέχισε να περιεργάζεται το σπίτι με ένα άλλο βλέμμα πια. Ανέβηκε τις σκάλες, διέσχισε τις κρεβατοκάμαρες, ένοιωσε ακόμα και την αίσθηση την μάνας στο χώρο. Την είδε να συμμαζεύει το παιδικό της δωμάτιο, να της ταιριάζει τα ρούχα, να της αλλάζει τα σεντόνια, να της γκρινιάζει για την ακαταστασία και όλα αυτές οι πράξεις αγάπης που μανάδες κάνουν για τα παιδιά τους.

Με αυτές τις γλυκιές σκέψεις δάκρυα ήρθαν στα μάτια της, μια ολέθρια κούραση να την καταβάλει και τα πόδια της να τρέμουν από συγκίνηση. Έκατσε στο πολυθρονάκι του χολ και έκλαψε γοερά. Έβγαλε θαρρείς όλη της την στεναχώρια από μέσα της, λες και λυτρώθηκε από τις σκέψεις που έκανε τόσο καιρό και όλες τις οι απορίες απαντήθηκαν αμέσως. Πως ότι όμορφο κάποια στιγμή τελειώνει, μα δεν έχει τόσο αξία το τέλος, όσο η διάρκεια. Να ζήσεις καλά μέχρι η ζωή να σου ανοίξει το επόμενο παράθυρο, καθώς σου κλείνει την πόρτα. Και έτσι θα γινόταν. Έτσι η ζωή σε λίγο θα άνοιγε στην Σόφι ένα παράθυρο και θα άλλαζε άρδην τα πάντα.

Καθώς σκούπιζε τα μάτια της στο βάθος του διαδρόμου παρατήρησε πως η πόρτα που οδηγούσε στην σκάλα της σοφίτα ήταν ανοιχτή. Δεν είχε δει ποτέ αυτήν την πόρτα ανοιχτή και ήταν ελάχιστες οι φορές που είχε ανέβει εκεί. Στην ουσία ήταν η αποθήκη του σπιτιού. Ανέβηκε τις σκάλες διστακτικά. Στοιβαγμένα πράγματα παλιά παντού, παλιά έπιπλά, το χριστουγεννιάτικο δέντρο, παλιά ρούχα, μια μυρωδιά μούχλας και κλεισούρας και μια αίσθηση υγρασίας παντού. Και εκεί στην άκρη της σοφίτας, κάτω ακριβώς από το παράθυρο το παλιό σεντούκι της γιαγιάς.

Δεν είχε ποτέ κοιτάξει μέσα του. Ίσως είχε κάποια προσωπικά της αντικείμενα και θα ήθελε να έχει κάτι από αυτήν σκέφτηκε. Το άνοιξε με λαχτάρα. Κάποια παλιά καπέλα, ένα ζευγάρι γάντια, και ένα κουτί ξύλινο. Πήρε το κουτί στα χέρια της και το άνοιξε. Καρτ ποστάλ και ένα γράμμα... Τις κράτησε στο χέρι της και αυτό που διάβασε θα την σόκαρε. Ήταν καρτ ποστάλ από τον πατέρα της προς τη μάνα της από τα ταξίδια του. Γραμμένα με ύφος συμπάθειας αλλά κρατώντας μια απόσταση ευπρέπειας.

Αγαπημένη μου Κατερίνα, σου στέλνω από την Γιοκοχάμα. 
Όλα εδώ βαίνουν καλώς. 
Το ίδιο εύχομαι και για σένα. 
Με αγάπη.
Γιώργος

Όλες πάνω κάτω με αυτό το περιεχόμενο. Λίγες λέξεις, επαναλαμβανόμενες και τυποποιημένες. Δέκα κάρτες από διάφορα μέρη, που ξεκινούσαν ημερολογιακά περίπου δυο χρόνια πριν γεννηθεί και σταματούσαν λίγο πριν την γέννηση της.
Η απορία της διάχυτη. Γιατί η μητέρα της δεν της είχε αναφέρει ποτέ πως είχε κάτι από τον πατέρα της. Έστω αυτές τις κάρτες. Και αυτό το γράμμα; Η ημερομηνία μαρτυρούσε πως η μητέρα της το είχε λάβει λίγο μετά αφότου γεννήθηκε. Μα πως ήταν δυνατόν; Αφού ο πατέρας της πέθανε πριν γεννηθεί. Άνοιξε το φάκελο με χέρια τρεμάμενα. Φοβόταν για το τι θα διαβάσει.

Αγαπητή μου Κατερίνα. 
Εύχομαι να είσαι καλά και εσύ και η κόρη μας. Σου γράφω για να σε πληροφορήσω πως θα αναβάλω την επιστροφή μου και έτσι αναγκαστικά θα πρέπει να αναβληθεί και ο γάμος. Το ξέρω πως με περίμενες αλλά δυστυχώς ούτε αυτή τη φορά μπορώ να τα καταφέρω. Μόλις πιάσω λιμάνι και μπορέσω θα σου τηλεφωνήσω για να σου εξηγήσω κάποια πράγματα και ελπίζω να τα καταλάβεις.
Με αγάπη 
Γιώργος

Το βλέμμα της πάγωσε, η ανάσα της κόπηκε. Κάθισε στο σκονισμένο πάτωμα της σοφίτας. Η ζωή και όλα αυτά που ήξερε χρόνια μέσα σε μια στιγμή γκρεμίστηκαν. Μια πόρτα έκλεισε ερμητικά και ένα παράθυρο, εκεί στην ανήλιαγη σοφίτα, άνοιξε...

***************

Δηλώνετε λοιπόν συμμετοχή, αφήνοντας σχόλιο για τις επόμενες 10 μέρες σε αυτή την ανάρτηση, για τον αν θέλετε να συμμετέχετε στην συνέχεια της ιστορίας. 
Επίσης μην ξεχνάτε να στέλνετε τα ολιγόλεκτά σας για το δρώμενο 25 λέξεις και τις φωτογραφίες σας για τον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν του άλλου μου ιστολογίου.
Κόντρα σε νωθρούς, άγριους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Φιλικά

You May Also Like

53 comments

  1. Εγώ συγκινήθηκα πολύ με το άδειο σπίτι... Δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να ξαναμπώ σε έναν χώρο τόσο αγαπημένο και με τόσες αναμνήσεις ξέροντας πως οι λατρεμένοι άνθρωποι με τους οποίους τον μοιράστηκα δεν βρίσκονται πια στη ζωή! Πολύ δύσκολο και θλιβερό...
    Σου δηλώνω συμμετοχή, Μαρία, αλλά το φοβάμαι λίγο. Δεν έχω ξαναγράψει διήγημα! Δηλώνω συμμετοχή και θα αρχίσω να σκέφτομαι τη συνέχεια...
    Φιλιά και περιμένω νεότερα για τα διαδικαστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου Μαρία, επειδή θα χρειαστεί να λείψω από το σπίτι μου το ΣΚ, όπου λήγει η προθεσμία για τη δήλωση των συμμετοχών και για να μην καθυστερήσω τις συνέχειες, προγραμμάτισα την έτοιμη συνέχεια του διηγήματος για τη Δευτέρα το πρωί.
      Ελπίζω να σου αρέσει! Περιμένω το σχόλιό σου...

      Διαγραφή
  2. Δεν έχω προλάβει να διαβάσω ( θα το κάνω απόψε πάντως) αλλά με ξέρεις !
    Δηλώνω συμμετοχή να είμαι μετά το Μαράκι και θα είμαι! Απλά!
    Σε φιλώ φιλενάδα!
    Καλή επιτυχία και σε αυτό το ομαδικό μας♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεια σας! Είμαι η Ανέσπερη. Καινούρια σ' αυτόν το χώρο. Μου άρεσε πολύ η όλη ιδέα και αν γίνεται θα ήθελα να συμμετέχω στο "παιχνίδι" σας. Έπεσα πάνω στην ιστοσελίδα από την φίλη me (maria). Δεν πρόλαβα να διαβάσω την ιστορία ακόμη, μα όπως λέει και η airis θα το κάνω το συντομότερο.
    Είτε γίνει αποδεκτό το αίτημά μου είτε όχι, εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοείται πως είσαι ευπρόσδεκτη!
      Μα αυτός είναι και ο σκοπός μας. Πέρα από την δημιουργία, η επικοινωνία!
      Καλώς ήρθες!

      Διαγραφή
    2. Χαίρομαι! Μερικές διευκρινήσεις μοναχά επειδή είμαι καινούρια. Αν υπάρχει καθορισμένο όριο λέξεων στα γραφόμενά μας και αν ειδοποιηθώ με e-mail για να ξεκινήσω μετά την airis ή αν θα πρέπει να παρακολουθώ την ιστοσελίδα προκειμένου να δω ότι ήρθε η σειρά μου για να να γράψω.
      Ευχαριστώ πολύ για την αποδοχή και για το καλωσόρισμα!
      Καλό Σ/Κ!

      Διαγραφή
    3. Όχι, δεν υπάρχει όριο λέξεων.
      Οι συνέχειες θα έχουν απόσταση περίπου μια εβδομάδα. Έχε το νου σου γενικά, αλλά θα σε σκουντήξω και γω με ένα μέιλ μόλις έρθει η σειρά σου.
      Πάμε λοιπόν!!!

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα σου Μαρία. Εξαίρετη πρωτοβουλία. Δεν κατάφερα να διαβάσω το κείμενο με την ηρεμία μου. Θα το κάνω σχολαστικά και θα δω που θα μας βγάλει.
    Εύχομαι πάντα καλές επιτυχίες σε τέτοια δρώμενα.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία καλησπέρα ξανά. Διάβασα με κάθε σεβασμό την έναρξη της Νουβέλας αυτής, που ήδη ξεκίνησε να διαμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας. Μου άρεσε πάρα πολύ. Οφείλω να πω ότι το θέμα σου είναι από τα αγαπημένα μου.
      Ο Τόπος, ένα παλιό εγκαταλειμμένο σπίτι γεμάτο αναμνήσεις. Ο Χώρος, κάπου ξέχωρα σε ένα χωριό δηλαδή ανάμεσα στη φύση. Η Σοφίτα, χώρος για μένα που πάντα έδινε μια ξεχωριστή γοητεία. μυστήριο και οδηγό για μια σειρά αναμνήσεων.
      Φυσικά θα διαβάσω με μεγάλο ενδιαφέρον αυτή τη σειρά, που την προβλέπω συναρπαστική.
      Το ότι δεν κατάφερα να δηλώσω συμμετοχή είναι καθαρά από έλλειψη χρόνου.
      Καλή επιτυχία σε όλη τη σειρά λοιπόν.

      Διαγραφή
  5. Καλησπέρα Μαράκι. Τι ωραία ιδέα! Πόσο όμορφα το ξεκίνησες. Πολύ θα ήθελα να λάβω μέρος αλλά αυτό το ομαδικό δεν ξέρω αν μπορώ να το καταφέρω, αν θα μπορώ να συνεχίσω την ιστορία εκεί που την άφησε η προηγούμενη φίλη....πω πω δικαιολογίες λέω σαν μαθητούδι απλά δεν το έχω δοκιμάσει. Εντάξει πρόσθεσέ με και εμένα και θα δούμε αν θα σας βγάλω ασπροπρόσωπες ή όχι!
    Καλή επιτυχία!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα τα καταφέρεις. Και γω έτσι έλεγα την πρώτη φορά και μετά βγήκε μόνο του.
      Χαίρομαι που θα είσαι μαζί μας!

      Διαγραφή
  6. Είναι πρόκληση αλλά μου άρεσαν τόσο τα προηγούμενα που λέω ναι με κλειστά μάτια!
    Μαρία σε ευχαριστώ που κόντρα σε νωθρους καιρούς οπως γράφεις μας παρακινείς να δημιουργούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το διάβασα και υπέθεσα κι εγώ ότι ο μπαμπάς της θα απασχολήσει την Σοφη στη ιστορία. Τι ωραία που γράφεις!

      Διαγραφή
    2. Η δημιουργία φίλη μου είναι επανάσταση.
      Χαίρομαι που θα συμμετέχεις!

      Διαγραφή
  7. Πολύ πολύ ωραία ιστορία, και θα έχει ενδιαφέρον που θα πάρει μορφή από διαφορετικές φαντασίες και δημιουργικές πένες! Θα ήθελα να συμμετέχω κι εγώ! Πω πω τελευταία με έχει συνεπάρει ο ενθουσιασμός της Μαρίας, της Αριστέας, ο δικός σου! Αν με θέλετε μπαίνω κι εγώ!Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώ την!
      Χαίρομαι για συμμετοχές από νέους φίλους!
      Πολύ ωραία... σε προσθέτω!

      Διαγραφή
  8. Δηλώνω κι εγώ συμμετοχή πριν ακόμα διαβάσω την αρχή!
    Είμαι σίγουρη πως το αποτέλεσμα θα είναι καταπληκτικό!
    Θα επανέλθω ξεκούραστη!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. (εντάξει, εγώ και η Μαρία , απλά δεν υπάρχουμε! Δηλώσαμε συμμετοχή πριν ακόμα διαβάσουμε! Μαρία μου το βραδάκι μάλλον όλα με την ησυχία μου!
      Πάω για δουλίτσα πολλά φιλιά και καλή επιτυχία να έχουμε!)

      Διαγραφή
  9. Λείπει ο Μαρτης απο την σαρακοστη εδω και εγω έτοιμη για συμμετοχή το διάβασα δυο φορές και μουυυυυ αρεσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φυσικά και δεν θα μπορούσες να λείπεις!
      Θα σε έφερνα με το ζόρι... χαχαχα!!
      Πάω να σε προσθέσω!

      Διαγραφή
  10. να είμαι η επόμενη;;;;
    μου αρέσει πολύ η ιδέα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα Μαρία μου!! Καλή επιτυχία στο καινούριο δρώμενο!! Καιρό είχε να ξαναγραφτεί ένα συλλογικό project!! Πολύ ωραία η ιδέα σου η αναμόχλευση του παρελθόντος!! Θα μας κρατήσει σε αγωνία μέχρι τέλους η ιστορία της
    Σόφης!! Ξέρω πως δεν θα καταφέρω να ανταποκριθώ, γι αυτό και δεν θα συμμετέχω, μην με παρεξηγήσεις Μαράκι μου!! Θα προσπαθήσω να μαι όμως παρούσα αναγνώστρια!!
    Φιλάκια πολλά και έσω έτοιμη γι αύριο!!!! :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Είμαι δειλή, φοβάμαι πως όταν έρθει η σειρά μου δεν θα μου "κατέβει" τίποτα να γράψω και δεν μπορώ να δηλώσω συμμετοχή αν και η καρδούλα μου φτερουγίζει!
    Θα το παρακολουθώ όμως, εναγωνίως!!!!
    Καλή επιτυχία και σ' αυτό, Μαρία μου
    Φιλάκια
    ΥΓ. Μπορείς να μου πεις γιατί, ενώ είμαι μέλος σ' αυτό εδώ το ιστολόγιο, δεν λαβαίνω ειδοποίηση για τις αναρτήσεις σου; Τι πατάτα έχω κάνει πάλι;


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλα τώρα... μη δειλιάζεις. Αφού η συμμετοχή μετρά. Σκέψου το . Έχεις 10 μέρες καιρό.
      Όσο για τις ειδοποιήσεις δεν ξέρω. Εγώ την λίστα των ιστολογίων μου την κάνω χειροκίνητα για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο.
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  13. Μαρία μου σήμερα διάβασα την ιστορία σου και δηλώνω το θαυμασμό και τη συμμετοχή μου στη "Σοφίτα" σου. Έδωσες μια καταπληκτική "μαγιά" για να να ταξιδέψει η φαντασία μας & να ζυμωθούν οι επόμενες ιστορίες.
    Καλή συνέχεια να έχουμε!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θα το κανω!
    Πρεπει να ξαναμπω στη δημιουργια!
    Σκουντα με ομως κι εμενα ναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μαρία μου καλή αρχή!! Ήδη με έχει συνεπάρει!
    Μιας και ήμουν στην ομάδα των 15+1 bloggers με την Ιστορία Αγάπης και αυτό το "μικρόβιο" με τις ιστορίες δεν λέει να φύγει εύκολα, υπολόγιζε και σε εμένα! :)
    Θα χαρώ πολύ να συμμετέχω!

    Καλή συνέχεια! Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Χαίρομαι πολύ με αυτό το νέο δρώμενο Μαρία και σίγουρα θα διαβάσουμε με ενδιαφέρον όλες τις ιστορίες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ω, ναι, πολύ θα ήθελα να είμαι η επόμενη στη σειρά! Θα με υπολογίσεις κι εμένα;
    (έκανες καταπληκτική αρχή, πρέπει να σου πω!!)
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μου αρέσει πολύ η ιστορία σου Μαρία μου.
    Οι σοφίτες, τα μπαούλα , με συνεπαίρνουν.
    Κι εγώ έβαλα στο μυαλό μου να αναστήσω τον πατέρα.
    Τι στο καλό, είμαι και κάποιας ηλικίας, έχω δει και τόσες Ελληνικές ταινίες, λέω να προσπαθήσω κι εγώ.
    Θα παρακολουθώ την πλοκή, αλλά έχε κι εσύ το νου σου.
    Σου στέλνω την ιστορία μου, όταν έρθει η σειρά μου, με μειλ;
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε έχω προσθέσει! Τέλεια!
      Θα την αναρτήσεις στο μπλογκ σου την ιστορία!

      Διαγραφή
  19. Ήρθα εδώ και Διαβαζω τον τίτλο (Σοφίτα) ...και κοιτα συπτωση Μαρία μου ενα παραμυθι με αυτην την σοφιτα υπαρχει στο μπλοκ μου.. μου άρεσε πολύ η ιδεα σου.. θελω να παρω και εγω μερος αλλα δεν ξερω αν προλαβενω και αν θα τα καταφερω...δεν το εχω ξανακάνει (εκτος απο ενα δρωμενο παλια με στιχους που ειχαμε γραψει πολλες φίλες μαζι.. μια σάτυρα να πουμε.!! ) τον τρόπο το πότε.. θα μου πεις; ευχαριστω πολύ .!! φιλακιααααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Θα γραφουμε με την σειρα που εχουμε δηλωσει συμμετοχή;.. και πως θα ενημερωνόμαστε; ποιες και που εχουν γραψει την συνεχεια; και πότε θα ειναι η σειρα μας.; ειναι οι απορίες μου..σαν πρωτάκι που είμαι..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλάκι μου θα γράψετε με την σειρά που δηλώσατε συμμετοχή. Έτσι όπως έχω κάνει την λίστα. Μόλις κάποιος γράψει μια συνέχεια θα σας το γνωστοποιώ με ενημερωτική ανάρτηση, στην οποία θα θυμίζω και στον επόμενο ότι έχει έρθει η σειρά του. Θα τον σκουντάω και λίγο αν δεν το πάρει χαμπάρι.
      Μην αγχώνεσαι.
      Ότι θες με ρωτάς. Έτσι και αλλιώς είσαι προς το τέλος. Οπότε θα δεις και από τους άλλους την διαδικασία.
      Ότι θες με ρωτάς.
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  21. Υπέροχα !
    Διαβασα ξανά για να πιάσω το νήμα , αφού έρχεται και η σειρά μου!
    Πάω στη άλλη Μαρία μας!
    Φιλια !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Συγχαρητήρια Μαρία μου ! Εξαιρετική έναρξη ... πάω στην άλλη μας Μαρία για τη συνέχεια ...καές εμπνεύσεις σας εύχομαι ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κρίμα που έχασα την προθεσμία, Μαρία μου! Πολύ όμορφη ιδέα και είμαι σίγουρη πως θα διαβάσουμε μια υπέροχη ιστορία!!!
    Σε φιλώ
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πολύ καλή η ιδέα σου.
    Το φαντάζομαι σαν φιλμ νουάρ. Μυστήριο... σασπένς... ανατροπές.
    Άντε να δούμε που θα οδηγήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

Οι φωτογραφίες και τα κείμενα που τις συνοδεύουν και το συνολικό περιεχόμενο του παρόντος ιστοτόπου αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία και προστατεύονται από τον Ν. 2121/1993. Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή, αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, παραποίηση, αλλοίωση, εκμετάλλευση ή οποιαδήποτε άλλη χρήση του συνολικού περιεχομένου (φωτογραφίες ή/και τμήματα αυτών, κείμενα) χωρίς τη συναίνεσή μου και την έγγραφη άδειά μου. Φωτογραφίες που δεν φέρουν το όνομά μου είναι από το www.pixabay.com και το www.pexels.com και είναι χωρίς πνευματικά δικαιώματα.